Few people came to Mike's funeral.

Few people came to Mike's funeral. It was a work day and most
people couldn't afford to lose a day's money. Only Jim and Mae
Braddock and their three children stood with Sara Wilson and her
baby daughter as Mike's body was put into the ground.
Jim spoke of Mike's love for his family, his wife. He didn't say
what he felt—that Mike's death was a waste, a stupid, unnecessary
waste. Jim understood why people got angry, but Mike's anger
hadn't helped his wife or his daughter. Jim wished he had known
how bad things had become for his friend. He couldn't forget
how kind Mike had been to him when he started working at the
docks.
Mae's attention was on Sara, whose eyes were far away. She
seemed to be staring into the long future that waited for her
without her husband.
As she looked at Sara, part of Mae wondered if she was looking
into a mirror of her own future. Maybe not today or tomorrow—
but one day she might lose Jim.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่กี่คนที่มางานศพของไมค์ เป็นวันทำงานและเล่นส่วนใหญ่
คนไม่สามารถที่จะสูญเสียเงินวัน เพียงจิมและแม่
และเด็กแบรดด็อกสามของพวกเขายืนอยู่กับซาร่าวิลสันและเธอ
ลูกสาวทารกใส่ลงไปในพื้นดินเป็นบอดี้ของไมค์.
จิมพูดถึงความรักของไมค์สำหรับครอบครัวของเขากับภรรยาของเขา เขาไม่ได้บอก
ว่าการตายของไมค์คือสิ่งที่เขารู้สึก-เสียโง่ที่ไม่จำเป็น
เสีย จิม GOT เข้าใจทำไมคนโกรธ แต่ความโกรธของไมค์
ก็ไม่ได้ช่วยให้ภรรยาหรือลูกสาวของเขา จิมอยากที่เขาเคยรู้จัก
สำหรับเพื่อนของเขาเป็นอย่างไรสิ่งที่ไม่ดีได้ เขาอาจจะลืม
ไมค์ได้รับชนิดกับเขาเมื่อเขาเริ่มทำงานวิธีที่
บริเวณท่าเรือ.
ในความสนใจของแม่เป็นซาร่าที่มีตาอยู่ห่างไกลออกไป เธอ
ดูเหมือนจะจ้องมองเข้าไปในที่ยาวรออนาคตของเธอ
โดยไม่มีสามีของเธอ.
ขณะที่เธอมองไปที่ซาร่าเป็นส่วนหนึ่งของแม่สงสัยว่าเธอกำลังมอง
เข้าไปในกระจกในอนาคตของเธอเอง อาจจะไม่วันนี้หรือวันพรุ่งนี้
แต่จิมสูญเสียวันหนึ่งเธออาจ